Dat alles heeft nooit voorkomen dat volgzaam gedrag toch echt wel onbesproken kan blijven. Het Godwinnetje Befehl ist Befehl dreigt het kritiekloos toepassen van regels te vergoelijken. Zó erg is dat toch niet?! Terwijl het enige echte verschil is dat het minder in het oog springend is.
Het grootste gevaar schuilt in de geleidelijkheid waarmee regels veranderen.
Hoe dat kan gaan, was pas geleden op televisie te zien. Factcheckers heet het programma en de vraag die werd opgeroepen was of 'we te dik worden'. Eerlijk gezegd vond ik het antwoord niet eens het interessantst; wél de weg die 'we' bewandelden.
Langzaam maar zeker zijn we meer gaan eten; zijn representaties van onszelf veranderd; en, vooral, zijn kookinstructies, recepten, aangepast. Vooral die laatste was voor mij een openbaring, omdat de verklaring niet een groter aantal eters was maar echt meer eten per persoon.
Meestal ben ik het wel eens met de televisierecensies van Jean-Pierre Geelen in de De Volkskrant, maar nu dus niet:
Natuurlijk. Je kunt heel badinerend doen over de toon van het programma of over de wetenswaardigheden. Maar ik denk dat je iets miste als je schrijft:
Maar wie de jus van hun programma afschepte, hield toch maar bitter weinig over om op te kauwen.
Dan heb je niet opgemerkt dat we slúipenderwijs (zelf)moordenaars zijn geworden.
Stapje voor stapje, voetje voor voetje, teen voor teen naar de rand van de afgrond en geen vader of moeder die je waarschuwt te bekennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten