"Nou! En eng dat ik het vond. Eigenlijk een vreemde man, hoor. Ik vond het helemaal geen goed idee van jullie."
Drs. P.: daarover gaat het. Mijn geheugen laat nu forse gaten vallen. Ik weet dat hij optrad in het jongerencentrum. Op één van de theateravonden die we samen organiseerden. Waar overigens latere Grote Namen optraden; Grote Namen die toen nog onbekend van start gingen in het clubcircuit en later de kleine zalen. Drs.P. was toen al geen onbekende. Maar wel een bijzondere Grote Naam.
Van de voorstelling weet ik bar weinig meer; feitelijk niets.
Wat ik wel weet, is dat het een prachtig woordkunstenaar is. Vanochtend zat ik wat te bladeren in het boek dat eega kreeg - Jongste ontdekkingen, van drs.P. - en dat die herinneringen activeerde.
Het is een streng regime, dat van de ollekebolleke.
een gaaf, rijmend, dubbeldactylisch, achtregelig versje (...) met het juiste aantal lettergrepen en een briljant regelzeswoord
Ik waag me er niet aan. Dit is taalbeheersing van een hogere orde.
Ze slurpen je op. Die ollekebollekes. Het gebeurde mij weer meteen. Al bij de eerste. Deze.
Kreet van een grotgenoot
Hapklar de holenmens:
'Hupkluur! Vroi, dibbe!'
Dit oogt wat banaal
Maar was in feite een
Felicitatiekreet
In een destijds
Nieuw verschijnsel: de taal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten