1.000.000 afbeeldingen

Afgelopen vrijdag zag ik de aankondiging voorbijkomen. Goed. Ik bén groot fan van 'oude plaatjes' en dus heb ik het bericht meteen de twitterwereld ingeslingerd. Zelf ben ik eigenlijk pas vandaag eens voor gaan zitten.

Man, man, man, moet je eens zien wat die British Library doet op Flickr: 1.019.991 foto's neerzetten (rechtsboven in afbeelding hieronder).



Het is dat m'n iPad Classic zoals een oud mannetje af en toe last heeft van geheugenproblemen, maar anders kun je úren ronddwalen tussen de prenten. Als je overigens vanaf het eind terug bladert: daar vind je veel friezen en lettertypes. Niet mijn ding.

Het bijzondere is dat alles publiek bezit en gebruik is. Dat betekent dus naar hartelust knippen en plakken. Mocht je hoge kwaliteit afdrukken wensen, dan kan dat ook. In dat geval gaat er wél een tellertje lopen.

De British Library, begrijp ik, is nog lang niet klaar. Zo is het zoeken op z'n zachtst gezegd beroerd: het is er niet. Dat is wel een forse makke. De foto's zijn dan wel ge-metadateerd door de bibliothecarissen, maar selecties zijn er nog niet veel. En ook de commentaarvelden zijn maagdelijk leeg.

Dat belooft nog wat (te worden) dus.

Er is wel het een en ander voor je er uit gepikt. Hieronder de de selectie op basis van de Mechanical Curator. Die pikt er at random ieder uur een andere set afbeeldingen uit. Het is geen serendipiteit, maar dat neemt niet weg dat ook a-selecte trekkingen tot onverwachte resultaten kunnen leiden.



Heb je die foto's linksboven gezien? De inmiddels veelgeciteerde foto's van een amerikaanse jongere met studentikoze trekjes. Welke dat zijn mag je zelf ontcijferen. Of die tijger, twee foto's naar rechts. Het beest ziet er zó dieptreurig uit.

Het zijn dergelijke plaatjes die mij boeien. Ze geven je een beeld van een tijd, van een wereldbeeld of van een mentaliteit. Ze kunnen je ook gewoon even wijzen op het alledaags leven. Zoals onderstaand reclame voor een veelgebruikt kantoormateriaal rond de eeuwwisseling naar de twintigste eeuw: lijm of gom, maar dan wel van die witte die je ooit op de basisschool gebruikte.



Ergens in de verzameling - rond de zesde pagina - vind je ook nog iets over Amsterdam, blijkbaar beweerd door Erasmus: de stad waar de bewoners als roeken in de toppen van bomen wonen. Inderdaad, een grapje van de wijsgeer. Hij doelde op de talloze houten palen waarop de stad is gebouwd.

Dan gaat serendipiteit toch een rol spelen: wáár zei Erasmus dat?