Dit blog volgen, betekent dat je per dag minstens vijfhonderd woorden moet lezen. Ik ben niet zo van de hap-snap Powerpointbullets, die veel managers zo waarderen. Maar ja, die denken ook niet echt veel. Die managen.
Ik ben ook van de afwisseling. Dit blog gaat over het dagelijks leven, over van alles en nog wat waar je in de loop van de dag op kunt stuiten. Dat betekent variatie. Natuurlijk, ik kán er ook van maken dat mijn specialisme juist dát is: variatie in beschouwingen. Maar da's dan een woordspelletje.
Vanochtend had ik een mooi idee voor een blogpost. In de loop van de middag ben ik dat weer kwijtgeraakt. Verdrongen door gedachten over oude mensen in verpleeghuizen, het weer, het beter kennen van je eigen huis als je het zelf schoonmaakt, nieuwe computers, de gedachte van Maurice de Hond om massaal geen hypotheken meer af te lossen, wéér een vliegtuigbom in Leiden, ga zo maar door.
Maar eigenlijk vind ik het weer eens tijd voor beeld. Daarmee draai ik mezelf ook netjes onder het schrijven van 500 woorden uit.
Dit zag ik gisteren: een lied in het VARAprogramma de Kwis. En het beviel me wel: hypercorrect maken, haalt de swing, de schwung er uit. Maar of je er de bedóeling uitsloopt? Vorm en inhoud, doel en middel: het is en blijft lastig. Het zichtbare of het hoorbare acceptabel maken zegt nog helemaal niets over het gedachte. Welke van die drie denk je dat het gedrag het meest beïnvloedt?
http://www.youtube.com/watch?v=B3uLa8bk1yQ&
Geen opmerkingen:
Een reactie posten