Beessies

Vandaag zag ik een filmpje - reclame - van een fotograaf die een camera had gemonteerd op het onderstel een afstandbestuurd autootje. Daarmee maakte hij foto's van leeuwinnen. Daar zaten mooie bij en je realiseert je nu ook dat voor één prachtfoto een heleboel mindere moeten worden gemaakt en sneuvelen. De manier waarop de leeuwinnen met het vreemde beest fototoestel op wieltjes om sprongen, vond ik, eerlijk gezegd, nog het leukst: nieuwsgierig, zelfverzekerd.

Dan blijf je toch een beetje hangen in de wereld van fotografen. Hoe ik daarna hier terechtkwam, kan ik niet reconstrueren. Bladerend, zullen we maar op z'n webs zeggen.

Dat 'hier' is een fotografenwebsite. Het waren foto's als de twee hieronder die me boeiden:





Natuurlijk ben ik ook even afgedwaald naar de mooie meisjeslichamen. Maar het zijn de ogen van deze diertjes die me vasthielden. Meer dan twee ogen! De hoeveelheid pootjes, de beharing; die doen me niet zoveel. Maar al die ogen... Die maken hen tot onaardse wezens. Hetgeen onzin is, want ze zijn er al langer dan wij.