http://www.youtube.com/watch?v=Wsqs59orf_I&feature=youtube_gdata_player
Goed of slecht is even irrelevant. Het gaat me om het ogenblik, de euforie, gelukzaligheid van het moment waarop de heroïne de hersenen bereikt.
Als je je ziel en zaligheid hebt verkocht.
Dat is een klassiek probleem voor mensen. We zijn allemaal omkoopbaar, als je 'omkoopbaar' definieert als 'beïnvloedbaar'. Niet voor niets verhalen christenen over slangen die mannen en vrouwen verleiden met appels. Faust is als karakter niet beroemd geworden omdat-i zo rechtlijnig het aanbod van de duivel afsloeg. Machiavelli is niet voor niets de verspreekwoordelijking geworden van de list en bedrog voor eigen gewin.
Wat frapperend is aan externe kicks, om ze zo maar even te noemen, is de tijdelijkheid ervan. En de begerigheid die ze opwekken: meer, meer, meer. Daarin onderscheidt zij zich, denk ik, van passie: dat permanent prettige gevoel als je iets doet. Is dat aanwezig; dan ben je vast iets aan het doen wat je 'gewoon leuk vindt'.
De samenleving is de afgelopen generaties in hoge mate verslaafd geraakt aan externe impulsen. 'Meer is beter' is een onbesproken vanzelfsprekendheid geworden. Het idiote is dat we ons eigen junkie-gedrag niet goed herkennen. Een nog grotere auto en tóch chagrijnig blijven. Niks vreemds aan, want die auto bevredigt de verslaving maar eventjes. Na een week en alle opmerkingen te hebben aangehoord, is dat effect wel weg.
Alles wat nieuw is in je leven wordt zo gewaardeerd. Vooruitgang is belangrijk. De mooiste vind ik nog steeds de illusie van werkgevers dat bonussen en salarisverhogingen effect hebben in hún voordeel. Dat doen ze: momentaan, kortstondig, heel kortstondig. Daarna is het nieuwe vanzelfsprekend en moet er weer meer komen. Waarmee werkgevers zichzelf dus in de vingers snijden. En ook nog eens eigenlijk niemand anders de schuld kunnen geven.
Vandaag flitste deze tweet voorbij die me weer aan onze corruptheid deed denken.
In het bijzonder een beginnend bedrijf is een goed voorbeeld van die verleidingskunsten, zoals Jacco aangeeft. Je begint een bedrijf omdat je denkt een goed idee te hebben. Dat goede idee kan uiteraard ook zijn: heel veel geld verdienen.
Wat mij zo frappeert, is de vanzelfsprekend waarmee wordt gedacht dat iemand die zélf iets heeft opgebouwd voor genoeg geld wel overstag zal gaan. Zelfs als dat de bedoeling was, is het maar de vaar of dit de soms geld is die men in gedachte had.
Als ik dat woord 'gewaagd' zie, schiet me als eerste binnen "wát gewaagd is: je hele hebben en houden, je idee, verkopen en in handen te geven aan een wildvreemde. Die kan het helemaal verstjeren, verknallen, slopen, vernielen".
Gewaagd zou ik het dus niet noemen. Misschien dat het over een poosje blufpoker bleek, maar ik zou het eerder betitelen als zelfvertrouwen. Mijn idee, mijn wereld.
Niet alles is voor (goud) geld te koop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten