Those who are truly creative have developed the ability to think beyond language. There are a swath of inventors and entrepreneurs that swear by the process of visualizing problems. The picture of the periodic table came to chemist Dmitri Mendeleev in a dream, and Richard Branson is known for leaving trash cans full of napkin sketches. Albert Einstein once wrote “The words of language as they are written or spoken, do not seem to play any role in my mechanism of thought.”
Wat me verraste, is dat ik gisteren een blogpost aan de relatie taal-voorstellingsvermogen wijdde. Die vind je dus hieronder.
The ability to think beyond language. Als ik dat lees, voel ik me thuiskomen. Mijn hele leven loop ik te worstelen met een gevoel van onmacht omdat je een beeld voor ogen hebt wat je aan anderen niet kunt overdragen. Niet dat je niet wilt, maar het lúkt gewoon niet. In mijn geval is dat vaak omdat mijn doelen uit gevoelens bestaan. Wellicht bestaan ze, naast de taal- en beelddenkers, de gevoelsdenkers. Lastig is dat wel.
Zo heb ik nog steeds de droom dat er ooit een webbrowser-achtige ontstaat die wéét hoe ik me voel en daarop reageert. Ooit heb ik 'm beschreven als 'de empathische browser'. Jammer genoeg heb ik (nog) geen vastomlijnd beeld ervan, noch van de manier waarop-i zou werken. Ik weet wél wat-i zou moeten kunnen. Waarom ik dus gefascineerd ben door semantisch zoeken, kunstmatige intelligentie en fuzzy logic - maar ook singulariteitsdenken - wordt wellicht deels daardoor verklaard. En mijn voorliefde voor woorden die zich richten op die emotie. 'Grijs weer' bestaat dan niet; wel 'sombertjes-grijs' of 'ijzig-grijs'.
Gisteren blogde ik - zonder nog van dit artikel te weten - over taal. Vandaag eigenlijk weer. Maar nu met de gedachte dat het overwinnen van die barrières die taal met zich meebrengt, weleens dé grote opdracht voor ons mensen kan zijn om verder te komen. Dat we eigenlijk niet veel meer zullen kunnen innoveren, kunnen ontwikkelen zolang we ideeën 'onder woorden' moeten brengen.
Het is een opwindend idee te denken dat we vast allemaal rondlopen met een enorme hoeveelheid beelden, gedachten en gevoelens die we niet onder woorden kunnen brengen, maar die wél de moeite waard zijn gerealiseerd te worden. De potentie die nog moet kunnen aangeboord, zou dan immens zijn. Maar ja, hoe?
O. En ik moet ook iets zien te vinden om die beelden, die wolkvormige dingen op de een of andere manier met jullie te delen. Misschien leren tekenen? Volgens de betekenaar moet dat kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten