Gevaarlijk: (godsdienst)waanzinnigen

Onrecht is iets waar ik slecht tegen kan. Da's een wat obligate opmerking, want de echt ertoe doende gevallen van onrecht bevinden zich vér buiten mijn invloedssfeer. Denk dan vooral aan de verdelingsvraagstukken als: inkomen, woonruimte, werk. Dat wordt echt niet eerlijk - op basis van gelijke toegang - verdeeld. Ménsen die verdelen; het gaat nooit goed. Wij kunnen dat helemaal niet onbevooroordeeld. Altijd zullen voor- en afkeuren een rol spelen. In de wereld van de social media is dat 'ontdekt', en benoemd, als 'gunfactor' hetgeen een treffende karakteristiek is.

Wat dat betreft, is het maar goed dat ons ook vanalles kan overkomen 'zonder onderscheids des persoons'.

Het klimaat is zo eentje. Als het regent, maakt het geen bal uit wie je bent: je wordt nat. De enige uitweg is dat de rijkeren in staat zijn zich beter te wapenen tegen die regen; hetzij met een paraplu, hetzij met een auto, taxi of bus. Maar boven Wassenaar is de kans op regent net zo groot als boven een achterstandswijk in een grote stad. Even voor alle duidelijkheid: de vestigingslokatie is weer wél een mensenverdeling. De meer-machtigen wonen níet op de slechtste plekken op deze aardkloot.

Pesten is, deels, het leren omgaan met onrecht. Dan hebben we het dus niet over de ziekelijke vormen die langdurig grof en vernietigend zijn. Maar ook de 'lichte' vorm waar we haast achteloos aan voorbij gaan - "Ach, dat doen alle kinderen van alle tijden. Daar word je groot van" - is een aanslag op het gevoel van rechtvaardigheid: "Hé..., probeer dat 's met iemand van je eigen grootte, joh!". Dat pesten kan fysiek zijn, maar ook psychisch. Ik vermoed zelf dat dat de ergste is: onzichtbaar, maar wel schade toebrengend die nog jaren kan bestaan. Treiteren hoort in die groep. Ook de kleine pesterijtjes als iemand in het openbaar voor schut zetten, of blij maken met een dooie mus.

En maar lachen.

Ik kan dan ook kwaad worden over mensen die anderen bewust voor de gek houden. Gelovigen zijn daar erg goed in. Of beter: de missionaire types daaronder, want de goede moet ik niet te na spreken. Alhoewel ik vind dat iedereen mag vinden wat-i wil, zijn er grenzen aan wat-i zegt of doet. Die grenzen worden, wat mij betreft, overschreden door godsdienstwaanzinnige 'televisiedominees', maar ook door gekken als deze:



Eigenlijk zou er helemaal geen aandacht aan moeten worden besteed. Deze man is geen knip voor de neus waard. Zijn nut is nul. Maar waar hij eigenlijk heel erg nadrukkelijk op moeten worden gewezen, is het verdriet wat-i mensen aan doet. Kijk, geloven dat dit kan, is één - en al zielig genoeg - maar dan ook nog 's uitermate kwetsbare mensen mee lastig vallen...

da's echt precíes hetzelfde als wat pestkoppen doen.

Eikel!