Het is nog een hersenspinsel ook: blue monday. Bedacht en in 2005/2006 'in de markt gezet' door Porter Novelli, een reclamebureau. Er is niets wetenschappelijks aan, net zoals de kerstman niet bestaat maar door Thomas Nast is geïntroduceerd in zijn huidige vorm. En die was nog gebaseerd op oude sagen en vertellingen!
Het is een leuk gebbetje, net zoals Valentijnsdag. In elk geval niet iets om langer dan een paar seconden bij stil te staan als curiositeit. Die zijn vooral goed om de saaie, langdradige aaneenschakeling van dagen te onderbreken. Toch wordt er een partij aandacht aan besteed. Het woord zoemde vandaag de hele dag rond. Alsof we allemaal Amerikanen zijn geworden, die dit soort van onzin serieus nemen.
Dan zijn social media indicatief. Twitter stond een groot deel van de dag bol van de verwijzingen en scherpzinnigheden over de blauwe maandag. Sommigen kwam dat 's ochtends vroeg al de neus uit. Zij kreetten wanhopig dat ze een filter gingen aanzetten op de term.
Een filter. Om te blokkeren wat je niet zint.
Een logische stap lijkt het wel. Al die berichten met informatie die je niet bevalt, die houd je toch tegen? Je plakt toch ook de Nee,Nee-sticker op je brievenbus? Of de Nee,Ja-versie als je wat minder recht in de leer bent.
Eerlijk gezegd, vind ik het niet zó logisch.
Social media gaan, wat mij betreft, over contacten tussen mensen. Ménsen, níet informatie. Ik weet dat dat enigszins idealistisch is geworden. Zoals het Internet allang niet meer draait om wederkerigheid, zo zie ik veel social media transformeren naar profileringsmechanismen: weinig tot geen persoonlijke informatie, en steeds meer personal branding. Man, man, man, wat lezen we veel, wat zien we veel, wat denken we veel en wat geven we dat allemaal non-descriptief door aan anderen door middel van citaten.
Dat je daar af en toe - geregeld? - de balen van hebt, lijkt me goed voorstelbaar. Toch vind ik het niet altijd juist om daarop te filteren om uit te sluiten. Ik ga er van uit dat mensen elkaar volgen op Twitter omdat ze zijn geïnteresseerd in elkaar en niet om reclamefolders aan elkaar te sturen.
Kijk. En dan is filteren voor mij net zoiets als niet willen weten dat je vrienden homohaters zijn, racisten of sexisten. We zijn gelukkig niet allemaal behept met dezelfde oordelen. Als je iemand als vriend of kennis ziet, dan zul je ook die onhebbelijkheden hebben meegewogen; mits je ze kent.
Natuurlijk is het veel te zwaar aangezet om filters op 'blue monday' of op voetbaltweets zo te vergelijken. Het kan je vast af en toe even teveel worden. Dan is zo'n filter handig. Anders wordt het als je je voorstelt dat die filtermogelijkheden ondoordacht worden gebruikt. Ondoordacht in de zin dat je ze vooral gebruikt om 'alleen relevante informatie' te zien. Enig idee wat dat is? Enig idee wat je dan dus níet ziet? En enig idee bij mijn stelling dat je dan volop mee gaat in een tijdsgeest die is gericht op egocentrische behoeftebevrediging.
Dat is níet te zwaar aangezet.
Filteren leidt tot, wat jij denkt, relevante informatie vóór jou. Da's wezenlijk anders dan het volgen van de informatiestroom ván de ander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten