Wees 'n realist

Evgeny Morozov bevalt mij wel. Ik denk dat ik 'm een jaar of drie geleden serieus ontdekte oftewel beter ben gaan lezen. Geen idee hoe de man in werkelijkheid is, maar op basis van wat ik tot nu las lijkt 't me een pedant, zelfingenomen iemand. Hij kan nogal betweterig uit de hoek komen.

Maar hij maakt wel punten.

In de De Volkskrant stond pas een interview met Morozov. Dat-i 29 is, was me nooit opgevallen. Toch grappig hoe dat kan werken als je argumenten en betooglijnen laat prevaleren. Leeftijd doet er dan minder tot niet toe.

Het is een punt wat Morozov aanstipt waar ik me veel bij kan voorstellen en tegelijk niet goed weet hoe ermee om te gaan. In de De Volkskrant staat dit interviewcitaat:



Het is een waarneming uit de doos Spijkers Op De Kop, daar niet van. Het barst van de goeroe's en experts. Het barst van de mensen die kunnen praten of schrijven én overtuigend. Als ik, lekker ongenuanceerd, zou kijken, dan stikt het van de verklaringen, tendensen en voorspellingen die feitelijk een magere - of geen - basis hebben.

Niet dat ik ga pleiten voor boeken, waar ik zelf ook aan heb mee gewerkt, met een notenapparaat van hier tot gunder. Da's een goed wetenschappelijk gebruik om contrôle op beweringen mogelijk te maken (en lezers naar andere literatuurlijnen te helpen). Wat mij juist aansprak in de boeken die Morozov benoemt als 'internetwetenschap', is juist dat ze zo lekker toegankelijk worden geschreven. Een dilemma, dus.

Maar een belangrijk punt maakt-i met 'de discussie'. Naast die noten kent de wetenschap de discussie, het discours. Je kunt wel iets beweren. De ultieme test is of die bewering ook de kritiek van anderen kan doorstaan. Dat kan inderdaad jaren duren, dat discours. Feitelijk is ook dát de bron van kennis.

Dat mis ik wel.

Waar bevindt zich die discussie. Ik ken een internet-tvprogramma dat in de buurt komt: Fast Moving Targets. Zeker Roeland Stekelenburg stelt daar de prikkelende vragen; de vragen die tot discussie (kunnen) leiden. Daartegenover staan dan de experts die bijvoorbeeld een De Wereld Draait Door laat opdraven. Bar weinig diepgang. Het zijn meer beeldende catalogi. Of in het ergste geval: promotie van de expert zelf.

De knuppel die het hoenderhok in gaat, is dat er teveel wordt nagewauweld en dat er veel te weinig tegengeluid is. Zelfs VPRO's Tegenlicht lijkt het nog maar heel dunnetjes te doen. Dat is echt een punt van zorg.