Het moet afgelopen donderdag zijn geweest. Het was me weleens eerder opgevallen. Zoals met meer dingen neem je ze echter niet bewust waar. Alert zijn op het moment, op je omgeving; het eist concentratie. Als je d'r op gaat letten, zul je merken hoeveel je voor vanzelfsprekend aan neemt.
Stel je voor: een fietspad door een stad - Leiden, inderdaad. Leiden is dan wel een fietsstad, maar gelukkig zijn niet alle fietspaden fietssnelwegen. Deze in elk geval niet; da's meer een provinciale weg. Iets drukker dan stil, zullen we maar zeggen. Om de paar minuten haal je iemand in; of zij jou.
Vlak voordat ik m'n bestemming bereikte, werd ik ingehaald door twee dames op een scooter. Toen die voorbij waren, rook ik de stad.
Sommige mensen hebben een hartgrondige afkeer van lichaamsgeuren - of een uitzonderlijk grote voorkeur voor kunstmatige geuren. Die besprenkelen, bespuiten of besproeien zich met geur. Eén van de twee dames had die gewoonte.
Wat je dan krijgt, is een pregnante geur van tweetaktbenzine; maar een die nu wordt overstemd door de flesjesgeur. Ik kan er niets aan doen, maar m'n eerste gedachte was welke van de twee concentraties het meest ontvlambaar zou blijken. Natuurlijk, de uitlaatgassen bevatten niet veel brandbaars meer - alhoewel de dames hun scootermotor eens zouden moeten laten afstellen - maar toch.
Dat is de stad ook: een myriade aan geuren.
Rond etenstijd de krioelende geuren van maaltijden die worden bereid _ en de vaststelling dat die wonderlijk genoeg steeds mínder duidelijk worden. De geuren van planten en straten na een regenbui. De geuren van de markt of van de restaurants. En de geuren van de mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten