Slaapwandelen kende ik. Maar dat er ook zoiets bestaat als slaap-sms'en is voor mij nieuw: Sleeptexting is the new sleepwalking. Ik lees het net in The Atlantic.
Het is eigenlijk wel een logisch verhaal; dat je in je slaap nog handelingen kunt uitvoeren. Dan is het logischerwijs ook mogelijk te sms'en. En moorden te plegen. Dat schijnt dus werkelijk te kunnen.
Juist die sms'jes - en de moorden - zetten me aan het denken. In tegenstelling tot een 'klassieke slaapwandelaar' hebben die acties namelijk gevolgen. Een rondwandelend kind is meer een bijzonderheid en goed voor de anekdotes later. Zo stond één van onze beide zonen toen-i een jaar of zes, in de winter, in een open voordeur: "Ik moet plassen!".
Eerlijk gezegd heb ik het zelf ook eens meegemaakt; een jaar of acht geleden. Mijn vader was een paar jaar eerder overleden en mijn moeder woonde nog steeds in het oude huis, alleen.
'Heel zeker' zit in m'n geheugen. Heel zeker dat ik 's nachts de telefoon hoorde gaan, opnam en niets hoorde. Omdat ik dacht dat het m'n moeder was die niet goed was geworden, heb ik me aangekleed, ben ik in de auto gesprongen en naar haar toe gereden. Je raadt het: helemaal duister en in rust. Ik dus weer terug.
Het bijzondere is dat ik helemaal bij zinnen was. Dat die telefoon ging, was volgens mij - toen direct al duidelijk - nooit gebeurd. Dat moet suggestie zijn geweest. Vreemde ervaring, hoor.
Maar dat zijn allemaal gevolgloze acties. Het kost je benzine. Of je krijgt het koud. En er schijnen koelkasten leeg te kunnen worden gegeten.
Interessanter wordt het als je blijkbaar ook gaat sms'en. Want aan die sms-boodschap valt níet te zien of-t-i door een bewust of een slapend persoon is gestuurd. Je zal maar iets heel ongewensts in gang zetten op die manier!
Het bepalen van identiteiten in de digitale wereld is al complex genoeg. Identiteitsdiefstal is echt geen 'dingetje', met de nadruk op -tje. Daarvoor hebben we aardig arsenaal aan authenticiteitbepalende procedures, die nog lang niet waterdicht zijn. Tussen haakjes: dat waren de methoden in de analoge wereld evenmin. Handtekeningen vervalsen is zelfs een vaardigheid geweest van middelbare scholieren met een slecht rapport, en grote criminelen. Maar aan de digitale omgeving stellen we andere, veel hogere eisen dan aan de bestaande.
Wat gaat er gebeuren als de betrokkene wél zelf iets verstuurd, mét de juiste codes en veiligheidswaarborgen? Maar slápend! In deze tijd is het argument van 'een vreemd tijdstip' ook behoorlijk zwakker. Kunnen we niet plaats- en tijd-onafhankelijk transacties uitvoeren? En doen we niet ook?
Of het helpt om een half uur voordat je gaat slapen alle apparaten uit te schakelen, weet ik niet. Dat wekt de indruk alsof 'het probleem' in de apparaten schuilt. Dat lijkt me onjuist: we zijn het zélf.
Mij zou het niet verbazen als slapende mensen net zo makkelijk een tablet of smartphone aanzetten als de slaapwandelende tvkijker de tv.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten