Kinderpardon? Die kinderen tellen helemaal niet mee?

De hoofdpijn zat verkeerd; dat begrijpen alleen hoofdpijnlijers. Daardoor ben ik niet bij de fysio gaan fitnessen. En dáárdoor zag ik na heel lang het wekelijks gesprek met de minister-president weer 'ns. En toen besloot ik deze blogpost te maken.

Want, meneer de minister-president, u klétst.

Het gesprek ging over het kinderpardon. Persoonlijk vind ik dat nog steeds een waanzinnige situatie; dat mensen die hier naartoe vluchten om welke reden dan ook, zich gedurende lange tijd onzeker weten over de beslissing. Ongeacht de reden voor die komst: dan hecht een mens zich. Paastakken hebben die neiging ook. Na Pasen nutteloos, mik je ze de tuin in waar ze na een week of twee plots aan de grond vast blijken te zitten, geworteld.

Maar wat me mateloos irriteerde aan Mark Rutte, is zijn manier van redeneren: het rutteneren. De truc is simpel: verander het onderwerp in een zin en ga daarmee verder.

Zo zag en hoorde je 'm het onderwerp 'bekend bij de overheid' terugbrengen naar 'rijksoverheid'. Da's best lastig, want wat is dan de reden dat die rijksoverheid zo belangrijk is?

Nou, omdat die gemeente(n) niet te vertrouwen zijn. Als ik het samenvat:

Landelijk toezicht hebben we zicht op. Gemeentelijk is buitengewoon divers.

Rutte draait als een tolletje op volle toeren. Hij neemt als het hem uitkomt een opmerking als "maar die kinderen volgden hier onderwijs", als indicatie voor het actief deel nemen aan de samenleving en niet als kalveren naar de slachtbank, maakt-i dat onderwijs geen toezicht is (dat werd ook niet bedóeld):

Want dan zou onderwijs ook ook belast worden met andere maatschappelijke taken. En juist omdat het zo'n lappendeken is, moet je uitgaan van een standaardregeling die gaat uit van het landelijk onder toezicht staan, ook omdat je dan zeker weet dat die gezinnen met die kinderen zich niet toetrekken aan het toezicht, zich niet onttrekken aan het volledig meewerken aan het volledig afwikkelen van hun asielaanvraag.

De kinderen worden feitelijk buiten beeld geschoven. Daar gáát het niet over, over kinderen in dit kinderpardon; het gaat over het actief meewerken aan de afwikkeling van de asielprocedure. Let wel, kínderen hè. Dat is nu boerenslim verschoven naar gezin, naar volwassenen, naar de redenering van een kille technocraat.

Echt dieptriest is het moment waarop verkéérsovertredingen ter vergelijking worden aangehaald. Een snelheidsovertreding zou leiden tot een vrijbrief. Néé, herr Rutte, het gaat over een snelheidsovertreding waarvoor je vijf later de bekeuring op de deurmat valt. Niks, vrijbrief.

Volgens Rutte gaat het dus om mensen die zich onttrekken aan de asielprocedure,(en die níet de illegaliteit zijn ingegaan, stelt de interviewer vilein vast) maar "die op een of andere manier nog gemeentelijk zichtbaar zijn. Da's prima, maar daar kun je geen landelijke regelgeving op maken."

Een gotspe haast. Want deze combi van VVD en PvdA is wel bezig de gemeenten verantwoordelijk te maken voor veel uitvoering(sbeleid) op terreinen als zorg, jeugd en werk en inkomen. Blijkbaar hebben alle critici gelijk die beweren dat dat een rommeltje, een lappendeken wordt. of zou het allemaal selectief waar zijn?

We hebben het over 600 gevallen. Laten we zeggen 2500 personen op een bevolking van 16.849.157 inwoners op vrijdag 9 mei 2014 20:31:56 GMT +02:00 (CBS-teller). Dat ga je niet eens in procenten uitrekenen omdat het net zoiets is als in een regenbui je druk maken over een druppel uit een kraan.

Een laatste kromheid dan. In een zeer zwakke en feitelijk walgelijke poging de handen schoon te wassen, pleit de cryptoVVDer Samsom voor 'ruimhartige toepassing' van bijvoorbeeld de discretionaire bevoegdheid van Teeven. Maar

discretionaire bevoegdheid werkt alleen als we ons er niet allemaal mee gaan bemoeien.

Hoe dom kun je zijn. Discretionair betekent helemaal niet 'geheim'. Het betekent 'ter beoordeling aan'. Maar het tekent wel de mentaliteit van deze regering en zijn vazallen - opvallend toch hoe Rutte Samsom bijna als mede-regeringslid positioneert - denken over zichzelf, beleid en ons kiezers. Verantwoording via openbaarheid? Nee, hoor, niet nodig en zelfs ongewenst.

En dan heb je nog niet eens de hapering gehoord toen Sven Kockelman, de interviewer, Rutte voorhield dat we niet hebben over mensen die in de illegaliteit verdwenen en Rutte plots de gemeente zag opdoemen in zijn eigen redenering.

De citaten zijn 99,9% woordelijk. Voor de ongelovige; hier is het interview te zien.