Mijn vertrouwen is aan scherven. Mijn ideeën over de perverse misdadigheid van bonussen zijn bevestigd.
Dit stond vandaag in de De Volkskrant.
Hier schieten woorden te kort. Hoe noem je dit? Schokkend? Stuitend? Neerbuigend? Arrogant? Pervers? Misleid? Crimineel? Asociaal? Slim? Vanzelfsprekend? Natuurlijk? Marktwerking?
Alsof er geen vuiltje aan de lucht is, gaat de windhandel weer verder. Is het al wrevelwekkend dat béurskoersen - gebaseerd op risiconemende beleggingen - blijkbaar (onder andere voor de media) indicator zijn voor welvaart en economische staat, het is ronduit crimineel dat in de bron van alle ellende blijkbaar weer wordt gegraaid.
Eerlijk gezegd, geloof ik er helemaal niets van dat daarin ooit iets fundamenteel zal veranderen. Mensen die in bonussen denken, zijn inherent crimineel. Het zijn valse geesten die van mening zijn dat je met geld kunt omkopen en verleiden, stimuleren (bewezen onwaar). Heel bewust creëren ze een uitlokkend, corrupt milieu waar niet geweld, maar geld de basis van alles is.
Ik heb geen idee wat te doen.
Wat ik weet, is dat ik het zát ben.
Misschien wordt het tijd de samenleving maar eens te ontdoen van deze gezwellen. De Brigades Rosso deden wat al te letterlijk. Niet dat ik me niet dat voorstellen dat zo'n explosie van geweld er zit aan te komen. Je zult 'm alleen niet zien aankomen, net zo min als die uit de jaren zeventig. Het bijzondere is dat ik in m'n jeugd die aanpak eigenlijk heel logisch vond; het was de logische, maar uiterste consequentie. Dan word je ouder en denk je: in m'n jeugd toch verkeerd geredeneerd. Dan komt de bankencrisis en dit graaien: blijkbaar is de hardleersheid zo groot dat straffen noodzakelijk is.
Uiteraard ben ik niet zo'n held. Ik vermoed dat ik niet veel verder zal komen dan het níet verlenen van galante voorrang in het verkeer aan dat soort mensen. Ze wachten maar op hun beurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten