In Nederland is de gloeilamp in de ban gedaan. Sinds bijna twee jaar heeft de Europese Unie de gloeilamp verbannen. De reden is weer eens zuiver rekenkundig: de gloeilamp springt ondoelmatig om met energie. Slechts tien procent van de energie wordt licht, de resterende negentig wordt warmte. Als je licht zoekt, is dat inderdaad een teleurstellend resultaat. En dus is-t-i verbannen ten faveure van de spaarlamp.
Inmiddels ben ik er aardig aan gewend. Op zolder ligt een voorraad gloeilampen, maar waar het kon is nu een spaarlamp ingedraaid. Voorraden hebben wat mij betreft alleen zin als een noodzakelijk product ook echt helemaal verdwijnt. In ons geval hebben we een aantal lampen met fittingen waarin van die schakelbordlampjes in moeten.
Ik heb het geprobeerd. Naast een kleine fitting hebben ze ook een klein lichaam. Zelfs de kleinste spaarlamp bleken we niet binnen het armatuur te krijgen. Gewoon te groot. Dan stak er een stukje lamp uit, of je kreeg het ding er gewoon niet ingedraaid vanwege ruimtegebrek. In dergelijke gevallen ben je dus genoodzaakt te hamsteren.
Op de meeste plaatsen in huis zitten nu echter de verplichte spaarlampen.
En ik heb me zelden zó belazerd gevoeld.
Het is me wat: twee gloeilampen voor €1 of één spaarlamp voor zo'n €3. Da's een verhoging van 600% (toch?). En dat is dan nog de goedkoopste optie, want er bestaan ook nog duurdere lampen ter vervanging. Géén van die dingen geeft overigens dat wonderlijke jaren vijftig schemerlicht. Althans niet de makkelijk verkrijgbare in de supermarkten en zo. Gelukkig ben ik al wat ouder en heb om goed te kunnen lezen steeds méér licht nodig. Ik eindig met fel tl-licht in huis, verwacht ik. Dat verzacht het leed: "we moesten toch al over" (perfect staaltje cognitieve dissonantie).
Dan denk ik mijn steentje te hebben bijgedragen aan het tegengaan van energieverspilling, wordt dat meteen de bodem ingeslagen.
Die verdoemde spaarlamp is niets anders dan een grotere winstmarge voor de fabrikant of de winkelier. Op alle doosjes staat in ronkende bewoordingen hoeveel duizenden uren de lampen mee gaan. Dúizenden uren! En als om die claim kracht bij te zetten, geeft de fabrikant ook nog eens vier jaar garantie. Víer jaar. Op een lámp! Nou, dat kreeg de goede oude gloeilamp echt niet.
Mijn spaarlampen gaan geen uur langer mee dan de gloeilamp. Ik koop nog steeds net zo vaak nieuwe lampen, maar nu voor veel meer geld.
Daar kan ik woest van worden. Dat hele spaarlampcircus levert me niets op, maar kost me alleen.
De eerste keer denk je nog dat het komt omdat het spaarlampen van de HEMA waren - alhoewel hun producten eigenlijk altijd goed zijn - en schaf je een eerstvolgende keer echte Philips-spaarlampen aan. Die zijn geen haar beter (sterker, ik meen me te herinneren dat daarbij het kaarsje nog sneller doofde).
Inmiddels weet ik waar de beste oplossing te vinden is: bij de Action. De lampen zijn schandalig goedkoop, vast op de een of andere manier 'fout', en zeker niet langer brandend, maar de kosten-batenverhouding ligt lichtjaren voor op de rest.
Dat is dus het resultaat van beloften niet waarmaken. Ik gooi alles nu op één hoop en kies de voor mij voordeligste oplossing. Da's de goedkoopste lamp; ook als die langzamer start en dus de bijna hele godganse dag blijft branden.
Van energiewinst is bijna geen sprake, maar ik heb wel het gevoel iets met m'n woede over die spaarlampverplichting te hebben gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten