Dat verhindert me niet om wel bezig te zijn met spelen, of nauwkeuriger de spelende mens. Want een spelende mens, mits het niet in een of ander belonend competitieverband is, is vooral bezig met plezier. Ja, ja, homo ludens. Onze 'ware aard' ontdek je goed in het spel. De fanatiekeling die per sé zelfs het ganzenborden wil winnen van het neefje van acht. De lol die een groep collega's kán hebben bij het moeten uitvoeren van de lulligste opdrachten tijdens het jaarlijks dagje-uit-met-het-werk. Of al die situaties waarin je, spelend, iemand anders kunt zijn: mensen die al gamend zichzelf als ware Rambo's uit de verschrikkelijkste situaties kunnen redden met gemene nazi's of buitenaardsen als tegenstander. Maar daarin schuilt mijn grootste fascinatie niet. Die zit in de meer sociale games.
Dat is eigenlijk begonnen met de fantasy games die in de jaren tachtig populair waren, als bord- en kaartspel; áls dat er al was. Feitelijk was het een spel dat door de spelers in gedachten werd gespeeld. Het verkleden en fysiek naspelen was nog niet bedacht.
Ook mooi was het moment dat op het beginnende Internet iets was te vinden als The Hunt. Ongelooflijk eenvoudig idee: iemand maakt een stuk of vijf tot tien, verschrikkelijk moeilijke, opgaven waarop het antwoord gegarandeerd is te vinden op het Internet. Het Internet was toen nog 'overzichtelijk' met zijn Gopherservers.
Inmiddels zijn we fasen, stappen verder en zijn de mogelijkheden om met vrienden, kennissen én onbekenden te spelen steeds vanzelfsprekender geworden. De halve wereld lijkt verslingerd aan Wordfeuden of Rumblen met anderen. En zeker in netwerken als Facebook kun je veel tijd steken. Maar da's ook de bedoeling: hoe meer tijd en hoe meer mensen, hoe meer macht en marketingmogelijkheden voor Facebook.
Da's ook meteen mijn bezwaar tegen een spel waarvan ik, al lezend, dacht: dit is een goed idee, zeg. De naam: Klash en The Next Web schrijft erover:
(Klash) seeks to merge fun with dares. How does it do this? By letting you and your friends set challenges and prove it with pictures and videos.
En dát is de crux.
Klash bestond, blijkbaar, al als webgebaseerde game. Ik kende het niet. Nu is er dus een mobiele versie, voor iOS. Daarmee is het spel direct gekoppeld aan de speler en heel mobiel en flexibel. Wat nu wel spannend gaat worden, is of de spelers niet té moeilijke opdrachten voor hun vrienden bedenken. Uit de screen shots die The Next Web gebruikt, blijkt dat dat niet hoeft. 'Kun jij vijf capuccino's achter elkaar drinken?', is er al een. Maar vast ook 'Kun jij binnen een uur van Rotterdam Centraal op Amsterdam Centraal komen?'. Of 'Durf jij een wilde veldmuis vast te houden?'. Bedenk ze maar.
Ik ben benieuwd hoe vaak mensen dit zullen spelen. Maar afgaand op de keren in je leven dat je het met kennissen had over 'durf jij dat?', moet het wel aansluiten bij iets wat ons aantrekt: een ander uitdagen.
Ik ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten