Het zijn Belgen die het bedenken. Hun bedrijf heeft al een veelbelovende naam: Woestijnvis. Met zo'n naam bedenk je toch mooie dingen?
Man bijt hond, bijvoorbeeld.
Als je dat programma nog nooit hebt gezien, heb je het beste venster op de wereld gemist. Inderdaad: ik ben fervent kijker.
Mensenlevens kun je duiden door er ingewikkelde analyses van te maken. Mensenlevens kun je per ongeluk zien als alleen interessant als van beroemde mensen. Mensenlevens kun je zien als mensen levens. Dát is Man Bijt Hond.
Het is ongelooflijk knap, vind ik, hoe dat wordt gedaan. Zonder enige veroordeling in de woorden worden - moet je even uitspreken: woorden worden - mensen subtiel uitgedaagd hun leven te schetsen. Zoals je weet, ben ik ervan overtuigd dat iedereen een interessant verhaal heeft te vertellen. Het is alleen zó lastig jullie te overtuigen, laat staan je het verhaal te ontlokken. Man Bijt Hond bewijst dat het waar is.
Het mooist vind ik de binnenvallers tijdens etenstijd.
Heel gewone huizen. Heel gewone families. Heel gewone mensen. Enorme verhalen over liefde, verdriet, vrolijkheid en ellende. Laat niemand beweren dat-i nooit heeft geweten hoe het leven kan uithalen. Neem maar één van de geportretteerde bejaarde echtparen voor ogen.
Heb je ooit diepgeworteld verdriet gezien over iemand die je na een heel leven verliest? De wijsheid van geven en nemen, van jezelf wegcijferen, van opoffering. Alleen dát maakt het de moeite om te kijken,
en te leren. Zeker in tijden waarin het lijkt alsof de wereld om jou draait.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten