Alleen geld telt.

Herman Pley maakte het een paar jaar terug vlijmscherp en dus pijnlijk duidelijk: we zijn te gehaast.

Zijn verhaal is te mooi om zelfs maar proberen na te vertellen. De strekking is dat informatie steeds sneller beschikbaar komt. In de Middeleeuwen kon het maanden duren voordat informatie over een veldslag, een belangrijk huwelijk of een andere gebeurtenis beschikbaar kwam. Dan hebben we het over, laten we zeggen, de afstand Frankrijk-Nederland. Tegenwoordig weten we in Nederland soms eerder van zeebevingen of andere ellende dan mensen die misschien honderd kilometer verderop wonen.

Pley kan dat smakelijk vertellen. En en passant een opmerking maken die ongelooflijk relevant is voor ons, de moderne mens. Die snelheidstoename is gepaard gegaan met iets anders. Iets waarbij je best wel mag stil staan.

Snelheid leidt tot ongeduld. Dat ken jij ook vast en zeker. Je hebt een computer en die wordt in de loop van de jaren te traag. Je koopt een nieuwe en bent in de zevende hemel - mag ik hopen - door diens snelheid. Binnen een jaar, twee jaar, drie ga je merken dat ook die trager wordt. Maar traagheid, vertraging, hoort bij de relatieve begrippen: trager ten opzichte van wat?! Uiteraard kan een machine trager worden door slijtage. Bij een computer is dat niet zo waarschijnlijk. Traagheid dáár wordt bepaald door of slecht onderhoud - teveel rommelbestanden en zo - of doordat de nieuwe software steeds hogere eisen stelt aan de machine. In principe ís de machine niet noemenswaardig trager geworden. Jij bent andere verwachtingen gaan koesteren.

Pley trok die conclusie ook, maar net anders. Ik vond het een mooie. Hij stelt dat ons ongeduld ook de verwachtingen beïnvloedt. Zijn voorbeeld? YouTube-successen. Op basis van in de media gemelde succesverhalen gaan we het allemaal proberen; en zijn teleurgesteld als we geen wereldster worden.

Overdreven? Nee, denk ik. Zeker niet op het punt van sluipende invloed op ons sociale leven. Het is niet niks, als je de situatie anders formuleert: 'succes is makkelijk bereikbaar' en als je geen succes hebt, ligt dat dus aan jezelf. Alsof iedere amateurvoetballer succesvol wordt. Voor internetactiviteiten is dat besef griezelig laag. Veel mensen denken echt dat er makkelijk geld valt te verdienen. Ga bloggen, en wordt rijk. Begin een tv-station; en wordt rijk. Begin een videokanaal; en wordt rijk.

Vandaag deed de publieke omroep in een actualiteitenrubriek er een schepje bij. 'Wist u dat jongeren grote hoeveelheden geld verdienen met YouTube-kanalen? Dat dat niet veel anders is dan voor een camera staan en vertellen?'. Ongeveer dat.

Dénk toch 's.

Is het de bedoeling van alles wat we doen dat het (veel) geld oplevert? Zou er echt niemand zijn die een intrinsieke motivatie heeft, het gewoon leuk vindt? Denk je nu echt dat er niet honderden, duizenden zijn die níet rijk worden van hun activiteit?

Waar ik zo van baal is dat die 'je kunt er geld mee verdienen'-mentaliteit niet alleen de verkeerde drijfveren activeert, maar ook mensen die lekker voor de lol bezig zijn, ontmoedigt. Want, tja, blijkbaar móet je succesvol zijn.

Káp nâh!

Amazons les voor de (thuis)zorg

Van die berichtjes waar je te nonchalant naar keek: Amazon brengt een nieuwe tablet uit. Dat is van dat nieuws wat vooral gadgetfreaks in verrukking kan brengen, stel ik me zo voor. Echte innovaties, zoals Apple's iMac - de computer óp de tafel ín de huiskamer - of de iPhone - een zakcomputer - zijn er niet vaak. En de achterliggende technologische innovaties zijn moeilijk te visualiseren. Of, eerlijk zijn, soms stomweg nog niet begrijpen voor een non-technicus.

Je valt dus snel terug op andere bronnen die die kennis voor jou voorverteren en begrijpelijk presenteren. We zijn koeien, met meerdere magen, die rustig in de zonnige wei liggen te herkauwen op al die informatie. Voor het geval je dacht dat die koeien níet mijmeren of grootse filosofieën ontwikkelen.

Die nieuwe tablet is, vind ik, niet zo woest interessant; op één aspect na. Het is The Verge die me er op wees in z'n eerste artikelen. Amazon biedt de gebruiker van z'n tablet 7x24x365 ondersteuning. Ja, zeg jij nu, dát doen er meer. Dan kun je bellen met een 'gratis' nummer, of een vraag achterlaten in een supportboard. Het antwoord komt vanzelf wel een keer. Niks nieuws, toch?

Toch wel. Want Amazon biedt de gebruiker de optie om binnen 15 seconden contact te hebben met een supportmedewerker, ongeacht tijd of datum. Mayday heet dat, naar de variant van SOS. Die medewerker neemt je Kindle over, kijkt met je mee, en kan op die manier advies geven of problemen oplossen. Ook dat is den techniek die al bestaat. Altijd handig als je oude moeder problemen heeft met haar computer en honderden kilometers, of tientallen meters, verderop woont: Teamviewer en andere kunnen dat, niet altijd met beeld.

Mayday is geen technologisch hoogstandje. Mayday is een organisatorisch hoogstandje. Mayday is een nieuwe stap in klantondersteuning.

We zullen nog moeten afwachten hoe dat zal gaan met Mayday. Kukelt het systeem om als (teveel) gebruikers er gebruik van gaan maken? Zijn de medewerkers echt in staat problemen op te lossen, of zijn het vooral eerstelijns brandjesblussers? Die escaleren immers al vrij snel naar een volgend niveau. En als dát niet permanent beschikbaar.... heb je een dooie mus waarmee je blij moet zijn.

Mayday is wel een goed voorbeeld hoe het zou móeten werken.

Gisteren schreef ik al over apps voor cliënten van de thuiszorg. Veruit de meeste van die apps pretendéren ondersteuning te bieden, maar doen dat feitelijk maar zeer marginaal. Je kunt er afspraken mee plannen. Je kunt er zorgplannen mee inzien. En, inderdaad, er bestaat soms ook de mogelijkheid een videokanaal te openen.

Geen van die apps heeft een paniekknop die in één klap je hele apparaat omzet in een communicatiekanaal. Dat is één. Maar veel relevanter is de vraag welke dienst er eigenlijk wordt geboden. Dat is wat Amazon ons leert.

Als je zo'n optie biedt, moet die ook snel en relevant zijn. Een thuiszorg-app die een lijn opent naar een centralist die daarna eigenlijk niet veel kán, is onzin en werkt niet. De cliënt verwacht húlp en móet dat dan ook krijgen. Dat kan best wel eens betekenen dat een app-aanbieder veel meer moet organiseren dan een app-verkoopkanaal.

Toch maar eens beter nadenken misschien voordat iedereen links en rechts apps gaat (laten!!) maken?!