Persoonlijk ben ik meestal in zo'n twee-vijf minuten ermee klaar: een kledingwinkel beoordelen op kleding. Je loopt er in een rustig tempo doorheen en laat je blik dwalen. En soms blijft-i dan hangen op een bijzondere kleur, een mooie stof of iets anders opvallends. Grijs, bruin - aardekleuren heten ze - ik vind ze niks en kijk er dan ook overheen. De kans is groot dat ik als gevolg van die manier van opereren ook treffers mis. Maar ja, als niet-fanatiek winkelaar accepteer ik m'n verlies.
Die techniek hanteer ik al jaren. Eigenlijk nooit voor mezelf, want dan gaat het nog veel sneller. Dit is de standaardaanpak als ik met m'n vrouw in een damesmodezaak verzeild raak. Dat gebeurt uiteraard 'heel toevallig' en 'omdat ze hier nu uitverkoop hebben'. Daar tuin je dan dus in. Willens en wetens.
Veel mannen houden de schijn op dat het o zo verschrikkelijk is: met je vrouw winkelen. Het is maar net hoe je daar naar kijkt. Je kunt natuurlijk ook je eigen tijdverdrijf ervan maken. Het enige wat ik vervelend vind, is dat ik van lang staan en slenteren een venijnig pijntje in de onderrug krijg. Maar dat krijg ik ook als ik langs de lijn een rugbywedstrijd kijk. En het verschaft wel een alibi: of om ergens koffie te drinken - maar daarin ligt de werkloosheid financieel dwars - of om 'nu toch wel zo'n beetje naar huis te gaan, want m'n rug begint pijn te doen'. Maar meestal gaat het allemaal soepeltjes en geven we elkaar tijd en ruimte.
Damesmodezaken zijn ook interessante biotopen. Daar kun je echt wel een poosje rondkijken.
Naar de meegesleepte mannen bijvoorbeeld. Van het nonchalante type dat gered is door de uitvinding van de smartphone. Of het gedienstig type dat achter de vrouw aanhobbelt. De bijna-zelfstandige man die een eigen route kiest en zelf aan komt draven met suggesties. En, uiteraard, de klassiek-onverschillige die meteen op zoek is naar de bank en leestafel om zich daar voor langere periode te verschansen.
Terwijl die mannen daar hun dingetje doen, zijn de dames bezig systematisch de kledingrekken door te snuffelen. Zeker als ze 'aan het winkelen' zijn, is dat een precisieklus. In tegenstelling tot de manier waarop ik zo'n kledingzaak doorraas, lijkt het alsof zij alle kleding stuk voor stuk bekijken en beoordelen. Op schoonheid, modieusheid, kwaliteit, prijs en, o ja, heb ik het nodig? Eerlijk gezegd, verdenk ik ze ervan die laatste vraag eigenlijk nooit te stellen; stomweg omdat ze bij Prijs? al zijn bezweken of afgehaakt.
Nu wordt het pas echt leuk. Dan heb je een paar kledingstukken gevonden. Die moeten gepast. Want staat het je wel?
Da's echt bijzonder. Als er iets is wat we niet zelf kunnen, is onszelf zien of horen door de ogen of oren van een ander. Zoals jij jezelf hoort praten, is heel anders dan de klanken die een ander van jou ontvangt. En da's nog maar het fysisch deel. De vraag of de intentie die je in je hoofd hebt óók is overgebracht, is er ook nog. Kortom, zelfbeeld is iets anders dan het beeld dat anderen van jou hebben.
Dat is precies de reden waarom ik me dus meestal wel vermaak.
Dan staat er voor de spiegel een dame van een jaar of vijftig. Met een uitermate jeugdig gesneden en fleurig ensembletje aan. Spiedend in de spiegel - waarnaar? - en twijfelend. En in de nek gehijgd door een verkoopster. Geeft die echt eerlijk advies? Of verkopen ze hier op provisiebasis? Welnu, als niemand het zegt: mevrouw, dat buikje, dat hebben kinderloze jonge vrouwen niet en dan staat dit goed. Maar u bent ouder en hebt een buikje. Ik zou het niet doen, als ik u was.
Maar ja, dat zég je niet. Dat denk je alleen maar. Lafaard.
Dus draaien er voor die spiegels vrouwen rond hun as met kleding waarvan je denkt: past dat nog bij je leeftijd? Staat je dat echt nog? Het is uiteraard een kwestie van smaak. En die verschillen. Ook per sociale klasse. Met je kleding geef je ook vlagsignalen af over je positie.
Zo rond je drieëntwintigste schijnt bij iedereen dat zelfbeeld te stoppen met ontwikkelen. Vandaar dat vreemde idee van jezelf dat je nooit ouder wordt. En dat je soms in de spiegel een vreemde ziet. Of in elk geval iemand die al een stuk ouder is dan jij bent.
Da's best een lastig fenomeen als je kleding gaat kopen. Want wie kleed je dan? Vandaar, denk ik al wachtend, die vrouwen die er uit willen zien als meisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten